Polonia Warszawa na początku nie miała własnego boiska i zmuszona była grać na obłoconej Agrykoli. Stan ten uległ zmiano w połowie lat dwudziestych, gdy zaplanowano budowę stadionu. Ostatecznie klub wyposażono w działkę przy ulicy Konwiktorskiej i początkowo planowano zbudować tutaj spory stadion, ale koszty budowy przekraczały możliwości finansowe klubu, dlatego wybudowano prowizoryczny obiekt z drewnianymi trybunami itp. Należy pamiętać, że już w 1916 roku już istniał inny projekt stadionu, jednak najprawdopodobniej nie na nim się opierano. Klub dysponował początkowo sumą 60-80 tysięcy złotych i gazety donosiły o postępach prac ekipy budowlanej. Klub otrzymał wsparcie w wysokości prawie 50 tysięcy złotych. Sportowcy i inni działacze pomagali w pracach przy budowie stadionu. Prace szły pełną parą, ale środki były raczej skromne, więc stadion powstał bardzo szybko, bo już był gotowy do użytku po trzech latach. Pierwszy mecz rozegrano na nim 15 sierpnia 1928 roku z Hasmonea Lwów wygrany 5:0, ale oficjalne otwarcie miało miejsce 30 września. Rozegrano między innymi mecz koszykówki, był także pokaz lotniczy, ale najciekawszym wydarzeniem był mecz Polonii Warszawa z Wisłą Kraków, który jednak został przegrany 2:7. Ciekawostką jest, że klubowi działacze postarali się o odpowiednią oprawę, czyli o zrzucenie przez przelatujący samolot kwiatów, a także piłki do gry. Było to na pewno wielkie wydarzenie w sercu każdego sympatyka Polonii Warszawa, które niewątpliwie stanowiło przełom w życiu klubu.
Frekwencja
Średnia frekwencja na meczach Polonii Warszawa wynosi mniej więcej 3000 kibiców. Najzagorzalsi fani z grupy ultras zasiadają na trybunie „Kamiennej”. Główne flagi drużyny to „Dyma Stolicy”, „Warszawska Ferajna” i „Czarne Koszule”. Kibice warszawskiej Polonii są zaprzyjaźnieni z kibicami Cracovii i Sandecji Nowy Sącz oraz z Ligallo Fondo Norte (Real Saragossa). Przyjaźń pomiędzy Polonią Warszawa, a Cracovią Kraków istnieje już od lat 20 ubiegłego wieku i jest to najstarsza przyjaźń kibiców w naszym kraju. W sierpniu 2004 roku kibice zaadaptowali czarną jaguarzycę Beatę, która żyje w Orgrodzie Zoologicznym w Warszawie i nadali jej przydomek Beata Konwiktorska VI i jest ona symbolem klubu oraz kibiców. Istnieje również inicjatywa nazwana „Czarni=kulturalni”, która zakazuje wyzwisk i agresywnego zachowania. Jest to pierwsze tego typu porozumienie między kibicami w Polsce. Stadion Polonii Warszawa mieści się przy ulicy Konwiktorskiej 6 na warszawskim Śródmieściu. Swoje mecze Polonia rozgrywa od 1928 roku. Wcześniej grali oni na Dynasach lub Agrykoli, ale od czasu odbudowania stadionu po Drugiej Wojnie Światowej Poloniści grają tutaj nieprzerwanie. W eliminacjach do Ligi Mistrzów z kolei grali na arenach Widzewa Łódź oraz Wisły Płock. Trybuny stadionu są podzielone na trzy części, a łączna ilość miejsc wynosi około 8 tysięcy miejsc. Stadion posiada oświetlenie, zadaszenie oraz podgrzewaną murawę i jest w pełni przygotowanym boiskiem do trenowania podczas EURO 2012, które odbędzie się w Polsce i na Ukrainie.
Trenerzy
Chaos w Polonii Warszawa wywołany między innymi przez nagłą śmierć jej prezesa 1 marca 2006 roku wywołały spadek do drugiej ligi. Ostatecznie nowym właścicielem klubu została firma J.W. Construction i udało jej się pokonać problemy organizacyjne, lecz Polonia spadła na ostatnie miejsce w drugiej lidze. 11 lipca 2008 roku prezes klubu Polonia Warszawa Józef Wojciechowski odkupił od Zbigniewa Drzymały akcję Groclinu-Dyskobolia SSA za sumę 20 milionów złotych i ten transfer pozwolił awansować Polonii do ekstraklasy z siódmego miejsca w II lidze. W ten sposób zawodnicy Dyskobolii Groclin Grodzisk Wielkopolski stali się również zawodnikami Polonii Warszawa, a oprócz tego skład zasilili nowi piłkarze. Niektórzy z zawodników, będący w wieku juniorskim przenieśli się do Młodej Ekstraklasy, a pozostali spędzili rundę jesienną sezonu 2008/09 w szeregach IV-ligowej Polonii SSA Warszawa. Wiosną ta druga drużyna została ostatecznie zamknięta. 10 listopada 2009 roku trenerem drużyny zostaje Bakero. Ten utytułowany niegdyś piłkarz trenował już wcześniej, ale bez większych sukcesów, jednak udało mu się utrzymać zespół w Ekstraklasie. Od 25 czerwca 2010 roku wraz z nim współpracuje Paweł Janas, który jest wiceprezesem ds. sportowych, natomiast były bramkarz reprezentacji Polski, Radosław Majdan objął stanowisko rzecznika prasowego Polonii Warszawa. Bakero został 13 września 2010 roku zwolniony, a na jego stanowisko wszedł Paweł Janas, który został szybko zdymisjonowany i uczyniono go dyrektorem sportowym klubu.
Przerwa zimowa
W przerwie zimowej przed sezonem 2000/01 sprowadzono do Polonii Warszawa wielu świetnych i doświadczonych piłkarzy. W rundzie wiosennej Czarne Koszule przegrały jedynie dwa mecze i jeden zremisowały. Oficjalne mistrzostwo Polonia zapewniła sobie pokonując warszawską Legię, czyli swojego lokalnego rywala. Wcześniej Polonia Warszawa zdobyła Puchar Ligi, zwyciężając znowu legię 2:1. W lipcu Czarne Koszule potwierdziły swoje panowanie w polskim futbolu zdobywając Superpuchar w wyniku wygranej 4:2 nad Amicą Wronki. Później Polonia odpadła w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów, chociaż nieźle grała z dobrym Panathinaikosem Ateny, wcześniej eliminując FC Dinamo Bukareszt. Jednak nie wszystko dla Polonii toczyło się po myśli. Mistrzostwo drużyna zdobyła grając z sztucznie dołączonym tworem o nazwie HOOP Polonia Warszawa, a Romanowski nie spełnił wymagań sponsora. Sponsor w wyniku tych perturbacji wycofał się. W efekcie Polonia zadłużyła się. W sezonie 2000/01 kłopoty finansowe odbiły się na grze w lidze, lecz udało się po raz kolejny wywalczyć Puchar Polski. Potem z finansowania zadłużonego zespołu wycofał się Janusz Romanowski, a zespół przejął kibic Jan Raniecki, który zainwestował swój osobisty majątek, aby tylko jego ukochana drużyna mogła kontynuować swoją grę. Kolejne lata były jednak coraz gorsze między innymi ze względu na problemy finansowe – klub znalazł się na granicy zbankrutowania. Jan Raniecki spotkał się z krytyką swoich postępowań, jednak na pewno jest to zbyt surowa ocena, bo zrobił on dla Polonii naprawdę wiele.